Kilka tygodni temu spędziłam miło czas w przepięknym zakątku województwa łódzkiego – Nieborowie. Wybrałam się tam z rodziną na niedzielny spacer. Pogoda może niezbyt dopisała, gdyż było dość zimno i wilgotno, niemniej jednak miała ona również i swoje plusy. Głównym z nich było to, że w taką pogodę – tego typu miejsca są wolne od tłumów, a tym samym tylko wtedy mamy szansę na autentyczne ich kontemplowanie, przeżywanie i zwiedzanie bez konieczności ciągłego „obijania się” o innych, stania w długiej kolejce po bilety wstępu, lody, czy do WC….
Tym samym tylko wtedy możemy również w spokoju zastanowić się nad historią takich miejsc i ich współczesnym znaczeniem. Czasem mogą one również stać się dla nas inspiracją do poznania samego siebie lub tego, co nas otacza. Dobrze jest, jeżeli podczas takich wycieczek obudzi się w nas apetyt na inne wyprawy, bo przecież zawsze warto podróżować. I nie myślę tutaj tylko o dalekich podróżach, ale głównie o tych małych, gdyż w moim odczuciu najpierw warto poznać „najbliższą okolicę”, aby świadomie wyruszyć gdzieś dalej. Jakże często bowiem podróżujemy do innych państw, czasem położonych na innych kontynentach, zachłystując się tym, co one oferują nie wiedząc, że obok nas znajduje się coś równie cennego, autentycznego i wartościowego pod względem kulturowym, turystycznym i estetycznym. A w województwie łódzkim takich pięknych i wartościowych miejsc nie brakuje – zapewniam. Częściej, niż takich „klimatycznych” miejsc brakuje po prostu chęci, aby je poznać. Może zatem wraz z wiosną warto wziąć do ręki przewodnik i spróbować odkryć „coś” nowego, lub odkryć na nowo to, co kiedyś już poznaliśmy i stworzyć swój własny przewodnik po miejscach znanych i nieznanych… Zachęcam Was zatem do podróży i pisania wspomnień, pamiętników z tego co Was podczas takich wypraw urzekło, zdziwiło, zainspirowało…. Do stworzenia „mapy mentalnej Waszych podróży”, w pierwszej kolejności zachęcając do wyprawy po województwie łódzkim.
A może wspólnie uda nam się stworzyć przewodnik, jakiego jeszcze nie było?
Ja tę wiosnę zainicjowałam, jak już wiecie spacerem po Nieborowie. Jest to malutka wieś, położona w północno-wschodniej części województwa łódzkiego, (powiat łowicki), w której to znajduje się jedna z nielicznych polskich rezydencji magnackich, która to szczęśliwie przetrwała okres II wojny światowej, a także późniejsze rządy komunistów. Od 1945 roku jest filią Muzeum Narodowego w Warszawie.
Rezydencja ta ma długą historię. Co najmniej od XVI wieku była gniazdem rodziny Nieborowskich herbu Prawda, a od wieku XVII była własnością najpierw kardynała Michała Stefana Radziejowskiego, a następnie Michała Hieronima Radziwiłła, któremu to w największym stopniu pałac ten zawdzięcza obecny kształt architektoniczny. Był on również autorem i pomysłodawcą otaczającego rezydencję od strony południowej parku w stylu francuskim, w którym do dzisiaj zachowały się i cieszą oko m.in. piękne platany. Ponadto, to za jego czasów na terenie rezydencji utworzono również fabrykę fajansów i porcelany, której piękne i unikatowe wyroby znane były nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Do dzisiaj zresztą można je podziwiać w budynku tej dawnej manufaktury. Warto podkreślić, że większość z zachowanych tam eksponatów jest autorstwa samego Michała Hieronima Radziwiłła – był on bowiem bardzo uzdolniony artystycznie, a fabryka była spełnieniem jego marzeń i wizji artystycznych.
Będąc w Nieborowie koniecznie należy zwrócić uwagę na popiersie mitycznej Niobe, które to znajduje się w sieni pałacu nieborowskiego. Jest to bowiem najcenniejszy z zachowanych tam antyków, który był podarunkiem dla żony Michała Radziwiłła od carycy Katarzyny II. Najnowsze badania dowodzą, że ta piękna rzeźba powstała już w II w n.e. i dotarła do rąk Katarzyny II przez Londyn, prawdopodobnie z ruin tzw. willi Kwintyliuszy pod Rzymem. W 2005 roku na terenie tej ogromnej budowli znaleziono mocno uszkodzoną marmurową statuę Niobe. Posąg ten, jak często bywa w takich przypadkach był pozbawiony głowy i rąk. Prawdziwą sensacją było zatem odkrycie, że głowę z Nieborowa można było dość dobrze dopasować do popiersia znalezionego w Rzymie, co pozwala przypuszczać, że pierwotnie elementy te stanowiły jedną całość![1].
Nieborów jest urzekający szczególnie wiosną i latem, ale miłośników kultury i sztuki antycznej cieszyć i zachwycać będzie o każdej porze roku…. Zatem polecam.